Over mijn missie

Terwijl ik op kantoor achteloos een stukje taart weghapte ter gelegenheid van een verjaardag verraste een collega mij met een vraag waar ik weken mee heb rondgelopen. "Allemaal mooi, die blogs van jou, over geluk en zo," begon hij, "maar hoe verhoudt de zoektocht naar individueel geluk zich tot een streng christelijke opvoeding?"

Ik ben wekenlang met niets anders bezig. Een zeer interessante vraag. Interessant ook omdat het thema 'geloof' mij enerzijds niets doet (ik ben overtuigd atheïst), maar anderzijds zoveel impact heeft op onze hele samenleving dat het niet anders kan dan dat ik daar juist wel nieuwsgierig naar ben.

De vraag doolde door mijn hoofd, met daar tussendoor de vraag in hoeverre ik mij wilde wagen aan een antwoord. Het is een beladen onderwerp. Het risico mensen op de tenen te trappen of onjuiste of onvolledige conclusies te trekken vond ik groot. De nieuwsgierigheid heeft gewonnen.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over het bewust geplande succes van John Mayer

Het moet een jaar of twaalf, dertien geleden zijn dat ik John Mayer's eerste album, 'Room for Squares', kocht. Fantastische plaat door een gast van twee jaar ouder dan ik. Ik was geboeid. Alle volgende albums kocht ik ook. Een paar weken terug heb ik de collectie compleet gemaakt door zijn debuut EP 'Inside Wants Out' aan te schaffen. Mayer heeft deze EP in eigen beheer uitgebracht, als demo. Omdat hij ontdekt had dat hij door zijn muziek te verspreiden, populariteit kon winnen om zo weer verder te komen. Tot die tijd maakte hij intensief gebruik van Napster om opnames online te zetten, juist zodat ze gratis gedownload konden worden. Zodat hij weer kon spelen. Zodat zijn muziek meer mensen bereikte. De EP zorgde ervoor dat hij opviel bij een dochter van Columbia Records, hij kreeg een platendeal en 'the rest was history'.

Bij het luisteren van 'Inside Wants Out' raakte ik geïntrigeerd door de persoon John Mayer. De CD is erg 'puur'. Veel John en zijn gitaar. Daardoor vielen de teksten mij meer op. Ik ging live versies op YouTube opzoeken en kwam enkele documentaires en interviews tegen. Hieruit bleek dat het succes van Mayer alles behalve toevallig tot stand is gekomen.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over hoe je als organisatie succesvol kunt zijn (met hulp van een beetje pixie dust)

Moet je je nou focussen op wendbaarheid, customer engagement of het geluk van je medewerkers? Het antwoord is natuurlijk nee. En ook niet allemaal een beetje. Nee. Het is ja. Allemaal en helemaal. En ook niet eerst het een dan het ander. Tegelijk ook nog. Ik bekijk het vanuit de drie logische assen 'organisatie', 'klant' en 'medewerker'. Moeilijk? Ja. Onmogelijk? Nee. Maar je moet er wel voor aan de bak. Hard werken. Vertrouwen hebben krijgen. En misschien een beetje 'pixie dust'.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over Porscherijders (en waardoor zij Porsche kunnen rijden)

Vanmorgen zag ik een Porsche rijden. Natuurlijk droomde ook ik er vroeger van, net als iedereen van mijn geslacht, er ook eens een te hebben. Een jongensdroom.
Over het algemeen zijn Porscherijders, 911-rijders bedoel ik dan, (en nu ga ik generaliseren, ik weet het) mannen van rond de 40 à 50 die een eigen onderneming hebben of een directeursfunctie bekleden. Geslaagd. Binnen misschien wel. In ieder geval de financiële ruimte om de betreffende auto te kunnen rijden. Los van de vraag of ze nou gelukkig zijn (want rijkdom is geen synoniem voor succes, laat staan voor geluk) hebben ze in ieder geval íets goed voor elkaar.
De Porsche prikte slim een aantal gaatjes door, manoeuvreerde zich door het verkeer en was toch net wat sneller bij de afslag dan ik, terwijl het toch echt mijn achteruitkijkspiegel was waar ik 'm het eerst zag. En ik vind mezelf geen zondagsrijder. Porscherijders zijn (ik trek het vooroordeel door) slimme, slinkse rijders. Net even er voor duiken. Dotje gas erbij en het oranje licht halen. Tegen het asociale aan, maar toch nergens op te betrappen, los van een snelheidsbekeurinkje hier of daar.
Maar zijn het nou Porscherijders die dit doen of hebben mensen die dit gedrag al van nature vertonen een statistisch verhoogde kans ooit in staat te zijn om een Porsche te bezitten?

Lees verder op bijoeben.nl.

Over tegenstellingen en balans, voor jou en je organisatie

Toekomst en heden. Doelen bereiken of vandaag leven. Ergens goed in worden of ergens goed in zijn. Of zelfs beter worden door te doen waar je goed in bent. Gelukkig worden of gelukkig zijn. Succesvol worden door je eigen rol te spelen in het heden of juist af en toe bewust een rol spelen, of een andere versie van jezelf te zijn. Mijn blogs staan bol van de tegenstellingen, maar het gaat natuurlijk om de balans.

Die balans is enorm complex. Want deze bestaat uit enorm veel componenten. Deze week kwam ik nog weer een aantal elementen tegen. De eerste stap om ermee om te kunnen gaan is natuurlijk om ze te kennen en te herkennen. Daar ga ik je mee helpen.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over schaven aan onze beschaving

"Is de Nederlandse zorg kwalitatief zo goed dankzij, of ondanks ons bureaucratische stelsel?" Deze vraag formuleerde Sander Heijne als hoofdvraag om het Nederlandse zorgstelsel te ontleden. Inmiddels is hij een half jaar onderweg, maar hij is er nog niet uit. Wel weet hij: een masterplan voor onze zorg ontbreekt. In het artikel dat Heijne begin deze week op De Correspondent publiceerde geeft hij een samenvatting van wat hij tot nu toe heeft ontdekt. Ik werd er niet vrolijk van. Bureaucratie, regeltjes, instanties... Los zand. Zonder masterplan dus.

"Een kenmerk van toenemende beschaving is een toename van regels. Dan moeten wij wel erg geciviliseerd zijn." Die uitspraak uit mijn blog van vijf jaar geleden haalde ik ook al aan in mijn blog over welzijn en hoe ons overschot aan welvaart dat misschien wel vermindert vorige maand.
"Maakt al die bureaucratie ons stelsel nu zwakker of beter?" vraagt correspondent Heijne zich af. Moeten we blij zijn met al onze regeltjes?

Lees verder op bijoeben.nl.

Over hoe tijd het nieuwe geld is

"De tijd tikt door, daar kan je niks aan doen", zei ik bij het tekenen van een van de modellen die de basis vormen voor ons verhaal van onze training 'En nu ik'. "Waar je voor moet zorgen is dat je ergens progressie uithaalt. Je moet bedenken wat voor jou de definitie van 'groei' is. Wat voor jou het niveau bepaalt dat jij wilt bereiken."

Vorige week mochten we weer. Iedere keer dat we de training geven leer ik weer wat.
Het model dat ik tekende is ook de verhaallijn van mijn boek. In dit model ga ik er vanuit dat iedere professional wil groeien. Dat je voldoening haalt uit progressie. Sterker nog, dat stilstand uiteindelijk achteruitgang is.

Toen we het verderop in de training over de definitie van geluk hadden haalde één van de deelnemers de film 'In Time' aan. In deze film is tijd het betaalmiddel. Dit heeft me aan het denken gezet.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over welzijn en hoe ons overschot aan welvaart dat misschien wel vermindert

"We hebben de illusie dat we leven in een democratie", zo luidde de quote van trendwatcher Ruud Veltenaar in een tweet van Marketingfacts die mijn aandacht trok. In de link een artikel waar een interview van 7 ditches TV met Veltenaar te vinden is, die een aantal interessante inzichten geeft in zijn beeld op de toekomst. Een zeer interessant beeld.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over een jarig maar niet overjarig boek dat je moet lezen

Deze week bestaat het boek 'Dromen, durven, doen' van Ben Tiggelaar tien jaar. Een absolute bestseller en zeker één van mijn favoriete items in mijn boekenkast.
Donderdag vertelde Ben Tiggelaar bij BNR over een volledig herziene versie van het boek. Zijn uitgever leek het een goed idee het populaire boek te moderniseren.

In het afgelopen decennium is er veel veranderd in de arbeidsmarkt. Er zijn veel meer ZZP’ers, maar ook mensen in loondienst moeten zich steeds meer als ondernemer gedragen. De werkomgeving is flexibeler, de arbeidsmobiliteit is verder gestegen en de noodzaak om zelf stappen te zetten is groter geworden. De crisis zorgt ervoor dat je eruit moet springen. Er wordt meer lef van mensen gevraagd en er zijn ook steeds meer mensen die lef tonen. Het is eten of gegeten worden. Leuk werk hebben is randvoorwaarde geworden voor het hebben van succes. Doe je werk waar je niet enthousiast over bent, straal je minder uit, lever je minder op, dan ben jij de eerste die de volgende reorganisatie niet overleeft.

In het interview bij BNR vertelt Tiggelaar dat er weliswaar in de arbeidsmarkt veel veranderd is, maar dat het gedrag van mensen in wezen gelijk is gebleven. De resultaten uit zijn (uitgebreide) onderzoek dat ten grondslag ligt aan het boek zijn nog steeds toepasbaar. "Zo snel evolueert de mens nu ook weer niet", aldus Tiggelaar.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over een geluksmodel dat iedere organisatie zou kunnen gebruiken

"Als je medewerkers vrijheid geeft zullen zij meer verantwoordelijk gaan handelen", concludeerde ik in mijn blog van 5 mei dit jaar. Ik baseerde mij op boeken en andere schrijfsels van Ben Kuiken en Jeffrey Wijnberg. Een mooi thema, zo op Bevrijdingsdag.

De tevredenheid, de productiviteit, de klantgerichtheid, het rendement en de ontwikkeling van een medewerker in een organisatie zijn lang niet altijd op elkaar uitgelijnd. Dit terwijl ze veel meer met elkaar te maken hebben dan het misschien zou lijken.

Ik ga weer eens op zoek naar 'connecting the dots'. Er is een hoop geschreven over hoe je medewerkers zo aanstuurt dat je er zoveel mogelijk aan hebt. Waar ligt nou de balans tussen al die waarheden? Uiteindelijk heeft dit voor mij uitgemond in een nieuw model.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over de rol van de Staat in het handhaven van jouw geluk

Het gemiddelde geluk van de Nederlanders was 7,4 op een schaal van 1 tot 10 in het 'World Happiness Report 2015'. Daarmee staat Nederland op de zevende plek van de wereld. Mooi. Nummer 1 Zwitserland heeft een 7,6. We doen lekker mee, zou je kunnen zeggen.

Aan de andere kant: halen we een tweede plaats op een WK voetbal zijn we diep bedroefd. 

Dus we zijn best wel een beetje heel erg gelukkig hier. Waarschijnlijk. Vinden in ieder geval die lui van dat rapport. En die lijken er verstand van te hebben.

Ik ben op zoek gegaan naar het antwoord op de vraag of geluk nou komt door economische groei of andersom. En waarom Nederland nou op een zevende plaats staat. Wat de rol van de overheid daarin is. En hoe blij we daar nou mee zouden moeten zijn.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over wat we nou eigenlijk aan het nastreven zijn

"Geluk is blijven verlangen naar wat je al hebt.". Dat was het antwoord dat ik een van onze young aan refereerde. De jonge collega vroeg naar de definitie van geluk. Deze definitie leerde ik in Cambridge. En hij is erg mooi.
professionals vorige week donderdag gaf. We gaven voor de tweede maal onze training 'En nu ik'. Een tweedaagse training over doelen, assertiviteit, zelfvertrouwen, beïnvloeding, conditionering, mentale instelling en geluk, waar ik al eerder

Geluk is erg persoonlijk. Voor gelukkig worden is geen standaard werkwijze beschikbaar, wel is de allerbelangrijkste voorwaarde dat je weet wat voor jou geluk definieert.

Twee maanden terug schreef ik over de definitie van rijkdom. Ik concludeerde: echt rijk word je als je de vrijheid hebt je leven zo in te richten zoals je dat zelf wil.
In die blog had ik het kort over goede doelen op het gebied van ontwikkelingshulp. Over de vraag waarom wij onze denkbeelden over geluk opdringen aan de rest van de wereld.

Geluk, gelukkig worden, gelukkig zijn, jezelf zijn, je passie volgen en aan de andere kant stress, en burn-out zijn enorm populaire thema's. Ik schrijf nu mijn 116e blog en het grootste deel draait om deze onderwerpen. Mijn boekenkast staat er vol mee en mijn newsfeeds overspoelen mij met nieuwe informatie. We zijn er maar druk mee. Gelukzoekers.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over de relatie tussen vrijheid, authenticiteit en ethiek

"De aanwezigheid van kinderen maakt het makkelijker om te doen wat juist is.", aldus Ben Tiggelaar in zijn column van deze week. Hij schrijft dat ons gedrag wordt gestuurd door wat we hier en nu ervaren en als er kinderen bij zijn, acteren we anders dan onder collega's. Echter, hoe meer we dingen op ons werk doen die we eigenlijk verwerpelijk vinden, hoe meer we ontevreden zijn over onszelf. We laten ons sturen door onze omgeving, maar zijn vervolgens ontevreden over het resultaat.

In het FD staat deze week een artikel over ex-topmanager van Unilever Hans Dröge. Dröge vertelt over hoe zijn oude baas, Unliver-ceo Paul Polman, zijn speeches vaak begint met iets te vertellen over zijn privéleven. Dat dat hem authentiek maakt.
Authenticiteit betekent ook dat je je kwetsbaar mag opstellen, onderschrijft Döge, net als ik twee weken geleden al aanhaalde. Vervolgens maakt Dröge de stap van authenticiteit naar ethiek.
De toenemende transparantie en technologische ontwikkelingen, vaak samengevat onder de noemer 'digitale transformatie', vragen erom dat organisaties zich meer en meer om de consument heen gaan organiseren. En die consument bepaalt zelf waar hij koopt. 'Digital engagement' is de lastig te vinden sleutel om de consument aan je te binden.
Organisaties waar geen authentieke leiders de scepter zwaaien en waar niet ethisch gehandeld wordt vallen genadeloos door de mand. Goed leiderschap kan dus alleen maar gepaard gaan met authenticiteit.
Maar net zoals klanten alleen maar verbinden met een organisatie als daar kernwaarden als authenticiteit en ethiek te vinden zijn, willen medewerkers van die organisatie dat ook ervaren. Het is als het intrappen van een open deur om te zeggen dat consumenten en medewerkers dezelfde mensen zijn en dat de ontwikkelingen in hun gedrag dezelfde zijn.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over egoïstische zelfdiscipline

Wat een heerlijk weekend hebben we achter de rug. De lente is begonnen. Vijf jaar geleden schreef ik daar ook al een blog over. Toen dacht ik dat de lente ook het einde van de crisis inluidde.
Ik heb het weekend besteed met alleen maar leuke dingen. En alleen maar relaxte dingen. Zaterdag de stad in gelopen, wat spulletjes op de markt gehaald en mijn haar laten knippen op een mini-festivalletje ter ere van Record Store Day. Amersfoort had de grootste Record Store Day van Nederland en mijn kapper had een mobiele haarstudio opgesteld, ongeveer tussen de bar en het podium. Dus daar zat ik, genietend van live muziek, in de zon, en mijn geknipte haar bevuilde het bier van de omstanders. Na zondagochtend eindelijk de sportschool weer eens met een bezoek te hebben vereerd zijn we 's middags van het weer gaan genieten met de hond in het bos. En aan het eind van de dag eten aan de tuintafel met een van Freddy's brouwsels.
Een oplaadpunt, zou Patrick van Hees zeggen. Volgens de Geluksprofessor bestaat de basis voor een gelukkig leven immers uit Doelen, Oplaadpunten en Mensen. Geluk is daarmee DOM.

Tijdens zo'n weekend kan je heerlijk tot rust komen door veel te doen. Zo heb ik dit weekend ook deze post 'geschreven'. In mijn hoofd, zoals ik dat wel vaker doe. Maar niet alleen de rust, ook mijn nieuwsfeeds hielpen me.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over wat het afnemende calvinisme voor jouw ontwikkeling betekent

Na een uur vertraging kwam ons wit/oranje vliegtuig met een schok in beweging vorige week donderdag op London Stansted. Een vlucht van 38 minuten voor de boeg na drie dagen Cambridge. Op naar Schiphol. De cabin crew ging ons safety instructions geven. Bij gebrek aan televisieschermen op onze budget flight, legden de stewardessen in het gangpad ouderwets uit waar de emergency exits zich bevonden, hoe het life vest werkt (inclusief hoe je 'm inflate door op het tuutje te blazen) en dat bij het wegvallen van de cabin pressure er oxygen masks uit het plafond komen. Deze dien je eerst bij jezelf op te doen en pas daarna bij eventuele kinderen.

Dit deed me denken aan de opening van de derde show van Acda en De Munnik: 'Deel 3: It's only cabaret but I like it' uit 2000. Het derde en uiteraard laatste deel uit een trilogie. Van de drie shows maakten zij een compilatieshow onder de toepasselijke naam 'Trilogie'. Daarbij gaven ze ook een 5-CD box uit met de drie volledige shows. Zowel Deel 3 als Trilogie zag ik in Carré.
Deel 3 opent met Paul als flight speaker. Hij legt uit dat er bij het wegvallen van de cabinedruk zuurstofmaskers uit het plafond zullen komen en je eerst zelf een masker over je gezicht moet doen, daarna pas bij je kind. En hij vult aan: "Mocht u twee kleine kinderen bij u hebben, beslis dan nu alvast welke u het dierbaarst is".

Ondanks dat je als ouder altijd je kind zult willen redden, is het noodzakelijk eerst voor je zelf te zorgen, juist zodat je ook voor je kinderen kunt zorgen. Een vorm van egoïsme die juist goed is.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over rollen hebben en rollen spelen

"Ieder mens heeft tenminste acht rollen". Eén van vele uitspraken die mij zijn bijgebleven van de Masterclass 'True Leadership' die ik vorige week volgde in Cambridge.
Als je het over rollen hebt heb je het al gauw over het 'spelen' van een rol. Terwijl het nou net gaat om het spelen van je eigen rol. Over jezelf zijn. Dus hoe werkt dit dan?

Ieder mens heeft wel echt tenminste acht rollen. Ga maar na: medewerker, buurman, partner, kind ouder, vriend, sportmaatje, muzikant, collega, vul maar in. Voor ieder van die rollen maken wij, bewust of onbewust gebruik van rolmodellen, waarvan wij gedrag imiteren.
Het klinkt misschien niet cool om een rolmodel te hebben. En al helemaal niet om die te gaan imiteren. In Cambridge hebben wij geleerd dat dit volstrekt normaal menselijk gedrag is dat bovendien heel nuttig is en nog veel nuttiger kan zijn als je hier bewust mee om gaat.
Frank Schaper, die hier al een boek over vol schreef met de titel 'Hoe je een geboren leider wordt' nam ons mee in zijn gedachtegoed.
Een rolmodel is iemand waarvan je bepaald gedrag waardeert. Gedrag dat jij ook zou willen laten zien. En of je het nou wilt of niet, je gaat dat gedrag imiteren. Een rolmodel kan een ontzettende mafkees zijn. Zelfs iemand die je persoon helemaal niet waardeert. Maar toch kan iemand iets doen op een manier die jou aanspreekt.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over mijn vriend Barry

Jarenlang werkte ik in een kroeg. Bier tappen, platen draaien, flessen gooien. De bink uithangen. Lol maken. Op het forum van de kroeg had ik de naam 'Barry' ingevuld. Barry de Barman. Onder die naam reageerde ik op berichten. Al gauw werd ik met die naam aangesproken. "Barry, voor mij drie bier!", zo klonk het over de bar. Met een brede lach, zweet op het voorhoofd, trucjes uithalend met flessen en glazen, bezorgde Barry mensen een mooie avond. Barry genoot van de aandacht. Barry gooide mensen de kroeg uit als ze niet luisterden. Barry barstte van het zelfvertrouwen.

Barry heeft mij veel gebracht. Barry heeft mij veel zelfvertrouwen gegeven. Door in het weekend de rol van Barry aan te nemen werd Barry steeds meer mijzelf.
In mijn blog in januari over jou, jezelf en jij schreef ik over de Authenticity Paradox van Herminia Ibarra. Kort daarna las ik een artikel in Intermediair over hoe je af en toe uit je comfort zone in je stretch zone moet stappen om zo bewust je comfort zone te vergoten.
Afgelopen week was ik voor een Masterclass in Cambridge. Dat dit betoverend was las je al in mijn vorige blog. Het ene na het andere interessante onderwerp bracht mij nieuwe inzichten en zette mij aan het denken. Ik heb ook veel 'connecting the dots' gedaan.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over een aanrader die ik iedereen gun

"Gisteravond lag ik op de oever van de Cam te kijken hoe de sterren tussen de wolken door schenen.
Over de rivier waar Cambridge de helft van haar naam aan te danken heeft waren we onder de bruggen door ge-'punt'. In deze inspirerende omgeving vol van kennis, nobelprijzen en wetenschappers kregen wij van Patrick de opdracht vanuit de ruimte in te zoomen op deze plek op de aardbol. Onszelf te zien liggen in het donker. En te bedenken wat wij zelf zouden willen bijdragen of uitvinden, waren wij zelf professor geweest.
Terwijl de vleermuizen mij om de oren vlogen realiseerde ik mij heel sterk waar ik was. De grootste superlatieven konden niet beschrijven hoeveel ik het naar mijn zin heb hier. Zoveel geleerd, gezien, ontdekt en gedaan.
Ik voelde me bijna bezwaard. Waarom mocht ik hier zijn? Maar al snel sloeg dat om in een gevoel van geluk. Ik voelde mij 'gezegend'. Wat een rijkdom dat ik hier mag zijn.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over het einde van een begin

Vanavond heb ik tijdens onze teammeeting mijn vertrek aangekondigd. Geen makkelijk besluit. En al helemaal niet om dat voor de groep te doen die ik zelf heb opgebouwd. De meeste mensen heb ik zelf geworven. Voor een groot deel van de toppers is het hun 'eerste baantje'.
Ik heb besloten dat de fase waar het team nu in moet gaan niet de fase is waarin ik op mijn sterkst ben.
Dik twee jaar geleden ben ik gestart met het opbouwen van een nieuw team. Een team rondom een nieuwe propositie. Het bij elkaar brengen van kennis en talent, het vormen van een team. Dat team is volwassen aan het worden en ik merk dat de spanning er voor mij af is. De focus ligt niet op groei, maar op kwaliteit. Er moet gemanaged worden in plaats van gebouwd. Ik wilde graag manager worden, dat ben ik nu. Ik wilde buiten mijn comfort zone treden om te ontdekken of dit mijn plek zou zijn. Maar ik heb ervaren dat ik alleen maar manager kan zijn van groei en ontwikkeling.
Bovendien staat er nu een managementteam waar ik 'mijn kindje' graag bij achterlaat.
Het feit dat het nu een team is in plaats van mijn eigen eilandje zet mij ook in mijn zwakte. Ik weet dat ik er niet zo goed in ben om dingen samen te doen. Ik moet absoluut onderdeel zijn van een keten en veel contact hebben met mensen. Maar in een team met mensen met dezelfde verantwoordelijkheden ben ik niet succesvol. Samenwerken is nu eenmaal niet samen doen. Ik heb weer wat over mezelf geleerd. Ik weet weer beter wat mijn rol moet zijn in het heden.

En je ziet het al, allemaal ik, ik, ik. Want ja, dat vind ik nu eenmaal belangrijk. En voordat ik echt met de botte bijl ga hakken omdat de scherpte er vanaf is, zet ik een stap.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over wat jou tegenhoudt in jouw ontwikkeling (en over sneakers en jassen)

De afgelopen maanden heb ik met twee collega's een training ontwikkeld voor ons Young Professional programma. In deze training mag ik al mijn stokpaardjes loslaten op weerloze groepen ruwe diamanten. Dit jaar gaan we de tweedaagse training nog tenminste vijfmaal geven. Hiermee heb ik weer een van mijn doelstellingen gehaald: iets tastbaars doen met mijn opgebouwde denkraam, samengevat in mijn boek.
Naast mijn deel over plezier, doen wat je leuk vindt, geluk en succes gaan we in op conditionering, remmende factoren, blinde vlekken en assertiviteit. De rode draad is dat je zelf aan het roer staat en zowel de richting als het tempo van je ontwikkeling in grote mate zelf kunt beïnvloeden.
De eerste keer dat we de training gaven heb ik zelf ook een hoop ontdekt.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over het nut van het hebben van doelen

Doelen stellen, je droombaan beschrijven, de zoektocht naar geluk. We zijn er maar druk mee. In je kracht zitten, dichtbij je passie en doen wat je leuk vindt. Zeker. Mijn blogs staan er ook bol van. Mijn hele boek draait erom.

Sinds mijn trip naar San Francisco in oktober waar ik Eckhart Tolle en Arianna Huffington heb gehoord over het leven in het heden ben ik helemaal los. Ja, het hebben van doelen is absoluut belangrijk. Zonder doelen ben je doelloos en moet je vertrouwen op het lot dat je de juiste kant op gaat. Statistisch gezien is de kans dat je van de 360 graden net die juiste richting treft natuurlijk klein. Het hebben van doelen geeft richting, geeft ook wel zin aan je leven.
Over het leven in het heden heb ik inmiddels mijn punt wel gemaakt. Het is zonde om je hele leven alleen maar bezig te zijn met het nastreven van je doelen, terwijl ondertussen je leven aan je voorbij vliegt. "Life is what happens while you're busy making other plans", zei John Lennon even geleden al.

Over je eigen plan trekken, jezelf zijn en de relatie met stress en burn-out heb ik mijn mening ook wel gedeeld. Als je jezelf niet bent ga je jezelf tegen komen.

OK. De inleiding is nou wel klaar.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over rijkdom en succes...?

Vandaag maakte John de Mol bekend dat hij Talpa Media verkoopt aan ITV. Heel veel geldzorgen had meneer De Mol al niet na de verkoop van Endemol voor een paar miljard, nu tikt ITV 500 miljoen af om daar, afhankelijk van de resultaten de komende acht jaar, nog 600 aan toe te voegen. 

Mooie bedragen. John hoeft niet meer te werken. Maar dat hoefde hij al vele jaren niet.

"Ja, die heeft echt een goede baan! Hij heeft het echt gemaakt!". Waarom wordt dat alleen maar gezegd over mensen die veel geld verdienen? Over directeuren, ondernemers? Is dat dan dus een goede baan? Heb je het gemaakt als je macht hebt? Is rijkdom synoniem voor succes?

Ik ken mensen in het onderwijs en de zorg die fors minder verdienen dan ik, maar die echt een goede baan hebben. Zij halen voldoening uit wat zij hun leerlingen of patiënten brengen.

Wanneer ben je dan rijk? Ben je rijk als je veel geld hebt? Groot huis, dikke auto, nog een auto, dat werk? Als je heel veel geld hebt, baal je dat je je helikopter niet kunt parkeren bij je favoriete sterrenrestaurant. Of dat je toch misschien liever een blauwe Ferrari had gehad. Of een blauwe én een gele.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over jou, jezelf en jij

Vanmiddag las ik de nieuwe column van Ben Tiggelaar. Over dat te veel jezelf zijn niet goed is. Te is nooit goed. Behalve de bekende uitzonderingen 'tevreden' en 'tequila'.
Tiggelaar haalt een onderzoek aan van Insead-hoogleraar Herminia Ibarra. Ibarra beschrijft de 'Authenticity Paradox'. 'Jezelf zijn' is belangrijk. Een voorwaarde voor geluk. Maar 'jezelf zijn' is ook je comfort zone. Je kunt ook je beste kant van jezelf proberen te laten zien door juist een rol te spelen.
Je kunt jezelf ziek maken omdat je jezelf niet bent. Een burn-out is het ultieme bewijs dat het verdomde lastig is ‘jezelf’ te zijn. Er zijn altijd meerdere versies van jezelf en die kunnen met elkaar in conflict zijn.

Ibarra betoogt dat het juist goed is af en toe eens te proberen een andere versie van jezelf te zijn. Kijk af van anderen. Bedenk wie je helden zijn en waarom ze dat dan zijn. Pak die delen en smeed daar een nieuwe versie van jezelf van door het gedrag of de acties te kopiëren. Kom er achter wat goed voelt.

Afgelopen dinsdag heb ik geprobeerd het boek 'De zin van onzin' van Jeffrey Wijnberg uit te lezen in het vliegtuig. Dat is me net niet gelukt, maar ik heb weer een hoop geleerd.

Lees verder op bijoeben.nl.