Over Porscherijders (en waardoor zij Porsche kunnen rijden)

Vanmorgen zag ik een Porsche rijden. Natuurlijk droomde ook ik er vroeger van, net als iedereen van mijn geslacht, er ook eens een te hebben. Een jongensdroom.
Over het algemeen zijn Porscherijders, 911-rijders bedoel ik dan, (en nu ga ik generaliseren, ik weet het) mannen van rond de 40 à 50 die een eigen onderneming hebben of een directeursfunctie bekleden. Geslaagd. Binnen misschien wel. In ieder geval de financiële ruimte om de betreffende auto te kunnen rijden. Los van de vraag of ze nou gelukkig zijn (want rijkdom is geen synoniem voor succes, laat staan voor geluk) hebben ze in ieder geval íets goed voor elkaar.
De Porsche prikte slim een aantal gaatjes door, manoeuvreerde zich door het verkeer en was toch net wat sneller bij de afslag dan ik, terwijl het toch echt mijn achteruitkijkspiegel was waar ik 'm het eerst zag. En ik vind mezelf geen zondagsrijder. Porscherijders zijn (ik trek het vooroordeel door) slimme, slinkse rijders. Net even er voor duiken. Dotje gas erbij en het oranje licht halen. Tegen het asociale aan, maar toch nergens op te betrappen, los van een snelheidsbekeurinkje hier of daar.
Maar zijn het nou Porscherijders die dit doen of hebben mensen die dit gedrag al van nature vertonen een statistisch verhoogde kans ooit in staat te zijn om een Porsche te bezitten?

Lees verder op bijoeben.nl.

Over tegenstellingen en balans, voor jou en je organisatie

Toekomst en heden. Doelen bereiken of vandaag leven. Ergens goed in worden of ergens goed in zijn. Of zelfs beter worden door te doen waar je goed in bent. Gelukkig worden of gelukkig zijn. Succesvol worden door je eigen rol te spelen in het heden of juist af en toe bewust een rol spelen, of een andere versie van jezelf te zijn. Mijn blogs staan bol van de tegenstellingen, maar het gaat natuurlijk om de balans.

Die balans is enorm complex. Want deze bestaat uit enorm veel componenten. Deze week kwam ik nog weer een aantal elementen tegen. De eerste stap om ermee om te kunnen gaan is natuurlijk om ze te kennen en te herkennen. Daar ga ik je mee helpen.

Lees verder op bijoeben.nl.

Over schaven aan onze beschaving

"Is de Nederlandse zorg kwalitatief zo goed dankzij, of ondanks ons bureaucratische stelsel?" Deze vraag formuleerde Sander Heijne als hoofdvraag om het Nederlandse zorgstelsel te ontleden. Inmiddels is hij een half jaar onderweg, maar hij is er nog niet uit. Wel weet hij: een masterplan voor onze zorg ontbreekt. In het artikel dat Heijne begin deze week op De Correspondent publiceerde geeft hij een samenvatting van wat hij tot nu toe heeft ontdekt. Ik werd er niet vrolijk van. Bureaucratie, regeltjes, instanties... Los zand. Zonder masterplan dus.

"Een kenmerk van toenemende beschaving is een toename van regels. Dan moeten wij wel erg geciviliseerd zijn." Die uitspraak uit mijn blog van vijf jaar geleden haalde ik ook al aan in mijn blog over welzijn en hoe ons overschot aan welvaart dat misschien wel vermindert vorige maand.
"Maakt al die bureaucratie ons stelsel nu zwakker of beter?" vraagt correspondent Heijne zich af. Moeten we blij zijn met al onze regeltjes?

Lees verder op bijoeben.nl.