Over geluk, stappenplannen en lol trappen

Vandaag heb ik 'de Geluksprofessor' van Patrick van Hees gelezen. Vanmorgen begonnen. Vanmiddag uit. Ik kan me niet herinneren eerder een boek in een dag uitgelezen te hebben. Top. Wijze lessen. Onderhoudend verhaal. Herkenbare situaties en levensvragen, ondanks dat de hoofdpersoon al een paar jaar verder onderweg is. 

Het hele boek moet je echt zelf lezen, ik pik er nu maar even een klein deel uit. En of het nou echt uit het boek komt of dat ik dit er zelf van heb gemaakt laat ik ook even in het midden. 

We zijn allemaal ontzettend druk met presteren, doelen stellen en bereiken, status, geld... 'Persoonlijke ontwikkeling' staat ook op die lijst, maar alleen maar om toekomstige doelen te bereiken. 

De hoofdpersoon in het boek (het is een roman) komt er op een bepaald moment achter dat hij jarenlang keihard geleefd heeft, maar niets heeft bereikt. Zijn wereld stort in als een promotie aan hem voorbij gaat, zijn bedpartner hem laat staan en hij zelfs in zijn vak, zijn professie, zijn kunst op zijn retour blijkt. Hij vlucht en besluit een studie te maken van het fenomeen 'geluk'. 

Uiteraard komt hij erachter dat geluk niet bestaat uit geld, status, een Porsche en een maatpak. Dat succes niet hetzelfde is als geluk. Uiteindelijk heeft hij een boek geschreven, ondersteund door een model: The Road To Happiness. 

Ik heb veel geschreven over persoonlijke ontwikkeling. Heb al mijn inzichten zelfs gebundeld in iets wat steeds meer op een boek begint te lijken. Wat ik daar nog eens extra aan toe wil voegen is het volgende:

Lees verder op bijoeben.nl.

Over samenwerken en wat ik daarvan vind

De Trendrede 2014 is uit. Twaalf trendwatchers, waaronder collega Tony Bosma, tonen Nederland een uitgelicht pad naar de toekomst. Aldus zij zelf.

Mooie proza. Interessante denkbeelden om over door te mijmeren. Niet echt nieuws voor wie de ontwikkelingen in de wereld al in de gaten hield. Wel wat nieuwe verbanden tussen puzzelstukjes. 

Twee punten blijven hangen. Asynchrone wederkerigheid in plaats van gratis, en de zelforganiserende dwarsverbanden.

Om met de eerste te beginnen. Onlangs was ik bij een klant en sprak ik over procesverbeteringen die wij zouden gaan doorvoeren zodat zij ons minder hoefden te betalen (even kort door de bocht). Vraag van de klant was welke incentive er voor ons zou zijn om hier ons best voor te doen. Ik antwoordde dat dit bottomline voor ons nadelig zou zijn voor de korte termijn omzet, maar dat het ons gaat om het samen bereiken van doelen, en niet om 'quick bucks'. 

Ik werk in een grote organisatie die bestaat uit een veelheid aan 'business units', 'excellence centers', 'marktluiken' en divisies. Bovendien maken wij gebruik van een groot aantal leveranciers en partners. En we werken we voor een enorme verscheidenheid aan klanten. Maar ook daarbuiten ligt er nog een hele wereld aan organisaties.

Veel belangrijker is het dat al die entiteiten allemaal bestaan uit mensen. Klanten ook. Ik schreef al eerder over de onzin van conflicten. Ik vind dat het moet gaan om samenwerking. Gebruik makend van eenieders talent (de ook in de Trendrede uitvoerig besproken 'eigen kracht', waar ik ook al eens over schreef) er allemaal het beste uit halen.

Lees verder op bijoeben.nl

Over innovatie en hoe we ons niet meer laten verrassen

We hebben de afgelopen eeuwen een paar mooie revoluties gehad. Iedere revolutie heeft ons een paar stappen verder gebracht. De industriele revolutie, de stoomrevolutie. Mooie tijden waren dat. In een paar jaar tijd lichtjaren verder in ontwikkeling.

De IFA in Berlijn sluit net haar deuren. De IFA is de consumentenelectronicabeurs. Hier worden alle nieuwe technolische snufjes en de nieuwste gadgets gepresenteerd.

Een collega van mij vertelde mij dat het allemaal nogal tegenviel. Er waren maar weinig echt revolutionaire nieuwe producten. Niets schokkends. Wel wat leuke dingetjes hoor, maar het bezoeken van Berlijn niet waard.

Het valt me al een tijdje op dat we nooit meer versteld staan van nieuwe producten. Sterker nog, als we een nieuw product in handen hebben, zijn we verbaasd dat het nog zoveel niet kan. Waarom kunnen we niet overal altijd volop op volle snelheid internetten? Waarom kan onze batterij van de smartphone maar een dag mee? 

De ontwikkeling van technologie gaat zo hard dat we ons verbazen dat het niet sneller kan.

Lees verder op bijoeben.nl.