Over piramides en puzzels

Mijn eigen blogs teruglezend stel ik mezelf telkens weer de vraag waar mijn blogs nou over gaan. Of er een rode draad is. Waarom ik dit allemaal opschrijf.

In veel blogs link ik terug naar eerdere blogs. Er zijn dus verbanden tussen onderwerpen die in eerste instantie niet veel met elkaar van doen lijken te hebben.

Vanmorgen plingde er een lampje boven mijn hoofd. Het gaat om de verandering van de mens. En dus van de werknemer. En dus van organisaties. En van de wereld. En als ik dan terugdenk heb ik de basis gelegd met mijn artikel over resourcemanagement. In de inleiding daarvan schrijf ik over de veranderende arbeidsmarkt. Maar eigenlijk is er meer aan de hand.

Doordat het zo goed met ons gaat zitten we zo hoog in de behoeftepiramide van Maslow dat het alleen nog maar gaat om zelfontplooiing. De mens/werknemer is niet te houden. Die doet lekker waar ie zelf zin in heeft. Eten en een dak boven het hoofd zijn vanzelfsprekend, financieel hoeven we ons ook geen zorgen te maken. Alles is verkrijgbaar en uitwisselbaar, dus is het ergens niet leuk, gaan we weg. Net zo makkelijk.

Lees verder op bijoeben.nl...

Over je shirt en de gang

Op dit moment voer ik veel sollicitatiegesprekken. In deze gesprekken staat persoonlijke ontwikkeling centraal. In onze filosofie is ambitie, drive en enthousiasme de basis van een goeie PMO'er (of is het PMO-er?). Bovendien stelt mijn werkgever de werknemer centraal en is men er van overtuigd dat door goed voor haar werknemers te zorgen zij uiteindelijk daar zelf de voordelen van kan genieten. En iemand die doelgericht groeit binnen zijn of haar ambitie, werkt het hardst en levert dus de meeste toegevoegde waarde. Vervolgens groeit hij harder, ontwikkelt zich sneller en levert weer meer toegevoegde waarde.

En toegevoegde waarde is dan weer de basis van onze PMO-propositie.

Lange inleiding voor waar ik eigenlijk naar toe wil.

Lees verder op bijoeben.nl...