Over nieuwe sprookjes

Ik sprak een andere collega. Hij had ook een mooie theorie.

De arbeidsmarkt is een gekke markt. In die markt wordt er van uit gegaan dat ervaring het belangrijkste is. Hij zegt dat dat een sprookje is. Zeker in deze tijd. De arbeidsmarkt, en zeker de externe inhuurmarkt vraagt alleen maar naar ervaring. Terwijl een goeie set hersens, de juiste instelling en de juiste interesses het enige juiste recept zijn voor de ideale werknemer. Een young professional zonder enige ervaring, een toch-maar-niet-pensionado met een passie voor zijn vak. Het kan allemaal. Het gaat niet om leeftijd. Het gaat niet om ervaring. Inwerken moet je toch, een netwerk opbouwen ook. Maar hoe snel je dat doet, wordt bepaald door de persoon, niet door de ervaring. En zeker op de langere termijn vervaagt de ervaring, maar blijft de houding.

Lees verder op bijoeben.nl...

Wie is hier nou de patatgeneratie?

Ik sprak een collega. Hij had een mooie theorie.

We hebben het zo makkelijk. We zijn verwend. We kunnen uit zoveel dingen kiezen, dat ons grootste probleem keuzestress is. Ik spreek even namens mijn generatie. Eten, onderdak, geen probleem. Smartphone, leasebak, koophuis. Tuurlijk. De oorlog niet meegemaakt, dus wij weten niet wat honger is, wat werken is, wat armoede is. De piramide van Maslow zien we nog tussen het profiel van onze schoenen zitten. De patatgeneratie zouden wij net voorbij zijn, maar het leven lacht ons toe. Alles wordt ons in de schoot geworpen. Wat is het leven toch een groot feest.
Nee, dan onze ouders en grootouders. Hard moeten werken, het land opgebouwd, allerhande revoluties opgewekt, aangejaagd en doorleefd. Hun geld zuur verdiend. Een eerste auto. Bij gratie van de bankdirecteur een huis mogen kopen. Voor wel twintigduizend gulden. Laat het eens twee ton geweest zijn.

Lees verder op bijoeben.nl...